38. Medine'ye Giriş
Peygamber, vahaya 27 Eylül (M.S.) 622, Pazartesi günü vardı. Medine'lilerin Peygamber (s.a.v.) Küba'ya geldiği için sabırsızlandıkları haberi geldi. Bu yüzden Peygamber (s.a.v.) Küba'da üç gün kaldı. Ve ayrılmadan önce İslam'ın İlk camisinin temelini attı. Cuma sabahı Küba'dan ayrıldı; o ve arkadaşları, onları bekleyen Hazreç'li Beni Salim kabilesiyle namaz kılmak için Ramına ovasında durdular. Bu, o zamandan itibaren yurdu olacak olan ülkede ilk kılınan Cuma namazıydı. Beni en-Neccar'dan bir grup akrabası onu karşılamaya gelmişlerdi, bazı Kuba'lılar ise onu geçirmek için yola çıkmışlardı. Cuma namazını kılanların toplamı bunlarla birlikte yüzü buluyordu. Namazdan sonra Peygamber (s.a.v.) Kesva'ya bindi, Ebu Bekir (r.J ve diğer Kureyş]iler de develerine bindiler ve Medine'ye doğru yola çıktılar. Sağlarında ve sollarında, şeref koruyucuları olarak ve verdikleri koruma sözünün boş olmadığım göstermeH istercesine Evs'li ve Hazreç'li adamlar kılıçlarını çekmiş bir şekilde ilerliyorlardı. Bu kadar coşku dolu bir gün daha görmemişlerdi: «Allah'ın Rasulü geldi! Allah'ın Rasulü geldi!», müjdesi, yolu kaplayan kadınların, çocukların ve erkeklerin ağzında tekrarlanıyordu. Kesva, Medine'nin güneyindeki hurma ağaçlan ve bahçeler arasından geçerken adımlarım yavaşlattı. Evler henüz çok az ve birbirinden uzaktı; yavaş yavaş daha sık evlerin yeraldı yerleşim bölgelerine yaklaştılar, Her evden şu da-
veti alıyordu: «Buraya buyur ey Allah'ın Rasulü, çünkü seni ve diğerlerini koruma gücüne sahibiz». Birçok kez adamlar, Kesva'nm ipini kendi evlerine doğru çektiler. Fakat Peygamber (s.a.v.) her seferinde onları selamlayarak: «Bırakın istediği yere gitsin, çünkü O Allah'ın emrindedir> diyordu.
Bir noktada sanki deve. Peygamber (s.a.v.)'in en yakın akrabaları olan Hazreç'li Neccar kabilesinin Adiy kolunun yaşadığı evlere doğru yöneldi. Fakat, deve, Peygamber (s.a.v.) 'in çocukken annesiyle birlikte kaldığı bu mahalleden, tüm çağrılara rağmen geçip gitti. Peygamber (s.a.v.) bu çağrılara da aynı cevabı verdi. Artık Neccar'ın Benî Malik kolunun evlerine ulaşmışlardı. Birinci Akabe'den önce kendisine biat eden altı kişiden ikisi Es'ad ve Avf, bu kabileye mensuptu. Burada, Kesva yoldan döndü ve içinde hurma ağaçları ve bir yapının kalıntıları bulunan bir bahçeye yöneldi. Bahçenin bir ucu bir zamanlar mezarlık olarak kullanılmıştı. Hurmaları kurutmak için ayrılmış bir yer de vardı. Es'ad'ın mescid olarak çitle çevirdiği yere doğru ilerledi ve onun önünde çöktü. Peygamber {s.a.v.) onun yularını bıraktı, fakat inmedi, deve bir dakika sonra kalktı ve tembelce yürümeye başladı. Fakat fazla uzaklaşmadı, geri döndü ve daha önce çöktüğü yere gitti. Tekrar çöktü ve bu kez ayaklarını öne doğru yaydı. Peygamber (s.a.v.) indi ve: «înşaallah bu evimdir» dedi[1]
Daha sonra bu bahçenin sahibinin kim olduğunu sordu. Avf'ın kardeşi Mu'az, oranın Sehl ve Süheyl adında iki yetime ait olduğunu söyledi. Çocuklar Es'ad'in velayeti altındaydılar. Peygamber (s.a.v.) onları getirmelerini istedi. Fakat çocuklar zaten oradaydılar ve hemen yanına gittiler. Peygamber (s.a.v.) onlara, bahçeyi kendisine satıp satmayacaklarını ve satarlarsa ne kadar fiyat koyacaklarını sordu. Onlar: «Hayır ey Allah'ın Rasulü, onu sana veriyoruz» dediler. Peygamber (s.a.v.) bunu kabul etti)etmedi ve Es'ad'ın yardımıyla bir fiyat belirledi Bu sırada, yakında oturan Ebu Eyyub Halid (r.), devenin yukunu çözmüş ve evine götürmüştü. Kabileden diğerleri de gelip Peygamber Cs.a.v.)'e kendilerine misafir olması için yal vardılar; fakat Peygamber (s.a.v.) onlara: «Bir adam. yu kuyîe beraber olmalı» cevabını verdi. Ebu Eyyub (r.) kendi klanından ikinci Akabe'de ilk biat eden adamdı Ebu Eyyub (r.) karısı ile birlikte evinin üst katma taşındı ve alt katı Peygamber (s.a.v.)'e bıraktı. Es'ad da Kesva'yi yakın olan kendi bahçesine götürdü.
--------------------------------------------------------------------------------
[1] B, LXm.
